De context en het kader

Met het oog op deze overwegingen is het begrijpelijk dat de voorbereiding van een workshop kunstzinnige therapie vereist dat er nagedacht wordt over de fysieke en mentale omgeving waarin de workshop zal plaatsvinden.

De kunstzinnige therapiesessie moet in de eerste plaats een plaats van vrijheid zijn, die de patiënt het gevoel geeft dat hij controle heeft over zijn omgeving en dat hij de gelegenheid heeft om zich vrij te uiten. Bij elke activiteit horen instructies, maar u moet flexibel blijven met de kadervoorwaarden om dialoog mogelijk te maken. Bovendien moeten er instructies gegeven worden die ruimte laten voor fantasie en vrijheid.

Het bepalen van de omgeving voor uw praktijk is belangrijk voor het succes ervan. U wilt een rustgevende sfeer kiezen die helpt bij het welzijn.

Het is vooral een afbakening: uw sessies moeten een vaste duur hebben, gemiddeld een uur, hoewel dit helemaal afhangt van de aard van de activiteit en het soort patiënt. Ze moeten ook een duidelijk begin en einde hebben. Tijdens de sessie moet u het gevoel hebben alsof u in een andere wereld bent, en na afloop keert u terug naar uw gewone bezigheden.

Maak een routine

De eerste stap is het instellen van een routine, of de therapie nu individueel of in groepsverband is. De bedoeling is een soort welkomstritueel te creëren dat de patiënt in een sfeer brengt die bevorderlijk is voor het maken en uitvoeren van activiteiten. Als hij eenmaal bij u komt, verlaat hij zijn dagelijkse leven om een andere omgeving te verkennen.

Hij moet zich vanaf het begin en gedurende de hele sessie op zijn gemak voelen. Een geritualiseerd welkom kan een eenvoudige groet zijn of een warm drankje. Voor groepen is het een goed idee om vóór de kunstzinnige warming-up enkele basis ontspanningsoefeningen te doen. Het gaat erom dat u een uitgeruste geest hebt om de sessie tot een aangename ervaring te maken.

Fysieke omgeving

De omgeving die u wilt scheppen manifesteert zich in twee aspecten: Er is een fysieke context en een psychologische context. Beide werken samen. Wat de zuiver fysieke context betreft, gaat het er vooral om een rustgevende plaats te scheppen. Dit betreft de decoratie, de inrichting van de lokalen en de algemene atmosfeer die ontstaat.

Het klinkt eenvoudig, maar het is belangrijk dat u er goed over nadenkt. Ten tweede is het goed om al het materiaal te hebben dat nodig is voor het maken en drukken. Telkens als u een workshop voorbereidt, moet u het materiaal dat ervoor nodig is in tweevoud bij u hebben, en ook extra materiaal dat gebruikt kan worden voor opwarmoefeningen of andere geïmproviseerde activiteiten, zoals papier, karton, pennen, verf….

Wat de collage-activiteiten betreft, begin nu met het verzamelen van alles wat gebruikt kan worden (krantenknipsels, brochures) om een goede basis te hebben als het zover is. Dan moet u bedenken welk materiaal u nodig heeft, afhankelijk van de patiënt. Zo is bijvoorbeeld geblinddoekt werken met klei een zintuiglijke voorstelling die u in staat stelt opnieuw contact te maken met de dingen. In elk geval moet het vereiste materiaal steeds op tijd klaarliggen.

Psychologische omgeving

De psychische omgeving die u zult scheppen is des te belangrijker.

We hebben allemaal een bepaalde psychische container die bestaat uit fantasieën, onvervulde verlangens, problemen, breuken en innerlijke tegenstrijdigheden. De volwassene is iemand die erin slaagt met deze psyche te functioneren zonder zich te gedragen of helemaal apathisch te worden. En dit is wat veel van uw patiënten zullen nastreven. Als de psychische container zijn belangrijkste functies niet meer vervult, raakt men in staten van angst.

Iedereen zal dan proberen zich op eigen kracht te redden, zij het door drugsverslaving of hard werken om de leer in zijn leven op te vullen. Het is alsof het evenwicht dat het bewustzijn tot dan toe in stand hield, verloren is gegaan – waar sommigen zo ver gaan dat ze anderen of zichzelf aanvallen. Soms wordt men ook het voorwerp dat deze leegte vult: Men beboet zichzelf over zijn verslaving of over zijn werk. Wat de leegte vult is belangrijker geworden dan de leegte zelf.

Een psychische container herstellen of creëren is belangrijk, maar niet gemakkelijk. Het kan verontrustende emoties en gevoelens oproepen, wat soms het geval is in kunsttherapie workshops waar we onszelf blootgeven. De zitting moet daarom ervaren worden als een plaats waar de patiënt onmiddellijk met vertrouwen ontvangen wordt.

De uitwisseling die plaatsvindt is een hulpmiddel dat de patiënt helpt zijn eigen bewustzijn te onderzoeken en een reis naar zichzelf te maken.

Als therapeut moet je ook een beetje van uzelf prijsgeven, want er moet echt een uitwisseling zijn. Enerzijds geeft dit de patiënt het vertrouwen om over zichzelf te praten, anderzijds is ieders ervaring altijd een bron van ervaring. In elk geval is het belangrijk om vanaf het begin een positieve maar realistische houding aan te nemen, waarbij u zich concentreert op het idee dat genezing mogelijk is. Dit omvat, zoals reeds gezegd, het geven van uw patiënt.

De arts moet de patiënt, wie hij ook is, niet zien als een zieke, maar als een unieke persoonlijkheid die de nodige middelen en vaardigheden in zich heeft om zijn problemen aan te pakken. U bent er alleen om hem daarbij te helpen.