Een standbeeld – De wijsheidsleringen van de Tibetaanse monniken

In Tibetaanse kloosters is het maken van een mandala een zeldzaam en heilig ritueel. Tibetaanse mandala’s stellen complexe patronen voor die uit gekleurd zand ontstaan. Het proces van het maken van een mandala lijkt op meditatie en wordt uitgevoerd volgens voorouderlijke gebruiken.

De monniken besteden verscheidene dagen aan het maken van het motief – korrel voor korrel, terwijl ze gebeden en zegeningen reciteren.

De mandala wordt, eenmaal voltooid, als symbolisch offer aan de Boeddha’s gegeven en zo vernietigd. De mandala is dan een krachtig symbool van vergankelijkheid. Het confronteert ons met de kortstondige aard van de dingen en de noodzaak ons ervan te bevrijden.

Het maken of kleuren van een mandala helpt bij de ontwikkeling van verschillende hersenfuncties. Het kleuren vereist esthetiek en creativiteit, respect voor de gecentreerde organisatie van de mandala, innerlijke orde en mentale stabiliteit. De concentrische opstelling lijkt ons te kalmeren en angst te verminderen.