Methoden voor groepsvorming

Laten we het nog eens hebben over de richtlijnen voor groepsbeheer.

Elke groep is anders, net zoals elk individu uniek is en elke activiteit anders. Het is goed om voor elke achtergrond de methoden te kiezen die op de deelnemers van toepassing zijn. Of met andere woorden, hoe ze moeten samenwerken en zich organiseren.

Om te kunnen individualiseren moet elke patiënt zijn activiteit van begin tot eind zelfstandig doen. De enige tijd voor uitwisseling en interactie is tijdens de dialoog, hoewel de patiënten tijdens de activiteit altijd kunnen socialiseren. Als je deze modaliteit kiest, houd dan rekening met elke deelnemer afzonderlijk: als iemand in de groep vastloopt, kan hij op een ander medium of onderwerp overschakelen.

Het doel is dat iedereen erin slaagt iets te creëren.

Bij collectieve creatie gaat het er daarentegen om dat je vanaf het begin samenwerkt. Hier gaat het meer om het werken in een groep om de taken te verdelen en een doel te bereiken. Zo werkt iedereen op hetzelfde medium en op basis van dezelfde instructie. Dit wordt moeilijker met een groep van meer dan vijf deelnemers. 

Volgens hetzelfde principe is collectieve creatie door samen te leggen beter geschikt voor grote groepen, want ieder maakt een stukje van de “puzzel” die aan het eind van de sessie in elkaar gelegd wordt om het werk te vormen. Ook andere methoden zijn denkbaar: bijvoorbeeld naar het voorbeeld van het kinderspel “fluisterpost”, waarbij de een begint en de ander doorgaat tot het laatste werk af is.