Cognitieve gedragstherapieën

Laten we eens een korte blik werpen op een therapievorm die soms kunstzinnige therapie omvat: cognitieve gedragstherapie. Deze vorm van therapie richt zich op dialoog, het is vooral een uitwisseling. Het is een korte therapie die er steeds op gericht is een negatief gevoel in een positief te veranderen. Er is geen zuiver wetenschappelijke studie die dit feit bevestigt, maar het lijkt erop dat de psychologische toestand van de patiënt en zijn vertrouwen in zijn of haar vermogen tot genezing een belangrijke rol spelen bij deze procedure.

Het idee is dat we negatieve reacties en gedachten over de werkelijkheid ontwikkelen. Deze gedragspatronen raken geleidelijk geworteld in onze gewoonten. Sommige negatieve gedachten die we over anderen of een bepaalde situatie kunnen hebben komen automatisch. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij mensen die een laag gevoel van eigenwaarde hebben en die de neiging hebben zichzelf voortdurend te devalueren.

Dit is tegenwoordig een tamelijk wijdverbreide situatie, die de meeste met kunsttherapie verwante ziektebeelden treft. We hebben het over de gedragspatronen die voorkomen bij depressie, slaapstoornissen, trauma, angststoornissen of obsessief-compulsieve stoornissen. Bij kinderen gaat het meer om stoornissen als hyperactiviteit of schoolfobie. Maar in tegenstelling tot andere behandelingen grijpt de cognitieve gedragstherapie kort in bij de behandeling van deze stoornissen.

Het doel van deze therapie is om de patiënt meer autonomie te geven en de relatie met zichzelf te verbeteren. Het verwijderen van obsessieve gedachten kan leiden tot een beter beheer van sommige symptomen. Hetzelfde geldt voor problemen met eigenwaarde en zelfbeeld. De patiënt moet zich weer bewust worden van waartoe hij in staat is en wat hij kan bereiken.

Dit is een echte worsteling met uw eigen innerlijke overtuigingen en automatische gedachten.

De therapeut moet zich ervan bewust zijn dat dit negatieve patroon de oorzaak kan zijn van psychische problemen. Het zwaartepunt van zo’n therapie ligt dan ook bij de relatie tussen patiënt en therapeut. De patiënt moet echt bij het proces betrokken worden.

Cognitieve gedragstherapie wordt gebruikt als medicatie niet meer voldoende is. Het is er in vele varianten: het kan de vorm aannemen van computerprogramma’s, boeken of groepstherapie. Het is een zeer gestructureerde therapie waarin men stap voor stap te werk moet gaan.

Deze methode wordt in de kunstzinnige therapie niet altijd aanvaard, omdat ze alleen op denkprocessen gericht lijkt te zijn. Maar in werkelijkheid gaan cognitieve processen over veel meer dan gedachten alleen: ze gaan over visueel denken, verbeelding of gewaarwordingen. Zulke processen zijn te vinden in het artistieke proces.

Het gecombineerde gebruik van deze twee technieken stelt de patiënt in staat een nieuw gevoel van eigenwaarde te krijgen en zich meer bewust te worden van de verandering die hij doormaakt. Lichamelijke activiteit is belangrijk wanneer u uzelf moet motiveren dat het einddoel de moeite waard zal zijn. Het is niet zomaar een gezegde, maar een principe dat overal kan worden toegepast.

Laten we nu eens kijken naar problemen waarvoor kunstzinnige therapie een oplossing kan zijn.